به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر شاخص، حاج اسماعیل سکاک متولد سال 1346 از شاعران خوش نام و نیک سیرت استان قزوین که قریحه و ذوق ادبی خود را از پدر مداح بزرگوارش به ارث برده است.
سکاک که بیشتر او را با عنوان شاعر آیینی می‌شناسند، فعالیت هنری خود را از سال 1365 آغاز کرده و تاکنون چندین جلد کتاب با عناوینی چون «با مسافری در ایستگاه من» «سفری پا به پای ماهی‌ها» «شعله در شمعدانی» «در حضور آسمان» «مسافران بهشت» «نفس‌های ماندگار1و2» «رهنورد آسمان» به چاپ رسانده است.
وی جزو شاعرانی است که بارها به عنوان نماینده استان قزوین به دیدار شاعران با رهبر انقلاب دعوت شده و با شعرخوانی در محضر ایشان مورد تحسین قرار گرفته است.
در روزهای عزای آل الله فرصتی شد که پای صحبت‌های این شاعر آیینی بنشینیم؛ سکاک در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و هنر شاخص در مورد شعر آیینی؛ اظهار کرد: جامعه امروز نیازمند رواج و بازشناخت ادبیات آیینی است، چرا که شعر آیینی ریشه در اعتقادات و فرهنگ ما دارد.
وی افزود: شعر از پاکی و طهارت نفس نشات می‌گیرد، شعر آیینی قداست بالایی دارد چرا که اعتقاد بر این است که اولین بیت هر شاعر را روح الامین به او الهام می‌کند.
سکاک با بیان اینکه شاعران آیینی از دیرزمان مورد عنایت ائمه اطهار(ع) بوده اند، گفت: شاعران در نگاه حضرات معصومین از منزلت ویژه‌ای برخوردار بوده اند، پیامبر اکرم و ائمه(ع) شاعران را به سرودن تشویق و به آنان صله می‌دادند.
این شاعر آیینی قزوینی تصریح کرد: شاعرانی چون عباس عموی پیامبر، کعب ابن مالک، دعبل خزایی، کمیت اسدی، سید اسماعیل حمیری و حسان ابن ثابت از زمان پیامبر و ائمه همواره مورد احترام بوده اند، به طوری رسول خدا بارها در مورد حسان ابن ثابت فرموده که «خداوند حسان را به وسیله روح القدس مدد نماید تا زمانی که از حریم رسول خدا در برابر دشمن دفاع می‌کند».
سکاک با بیان اینکه در طول تاریخ زنان عالمه ای مانند حضرت خدیجه و حضرت زهرا(س)، ام سلمه و عاتکه و ام ایمن بوده‌اند که زبان شیوا و سخنورشان مورد اقبال همگان بوده، افزود: مثل حضرت زینبی که با خطبه آتشین و زبان سخنورش واقعه عاشورا را در تاریخ ماندگار کرده‌است.
وی ادامه داد: در شعر فارسی اولین زمزمه‌های شعر آیینی را کسایی مروزی در قرن چهارم سرود و باعث الگوپذیری شاعرانی چون ناصرخسرو، سنایی غزنوی، مولوی، عطار نیشابوری و غیره شد.
سکاک یادآور شد: محتشم 12 بند شعر زیبا را که از صفای دل و اتصال به حضرات معصومین نشات می‌گیرد، سرود که از آن زمان تاکنون نه تنها فراموش نشده بلکه هنوز هم شاعران با الهام از این ابیات، شعرهای تازه‌ای می‌سرایند.
باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه وچه عزا وچه ماتم است
لزوم برپایی جلسات نقد و همفکری در راستای تقویت شعر قزوین
این شاعر اهل بیت در خصوص جایگاه شعر آیینی در استان قزوین اظهار کرد: با شروع به کار انجمن کمیت، کلمه و شعر حوزه در قزوین توانسته‌ایم استعدادهای زیادی را در زمینه شعر شناسایی کنیم.
وی تصریح کرد: با وجود تلاش‌هایی که برای شناسایی جوانان گمنام از گوشه وکنار استان صورت گرفته، اما با شرایط مطلوب بسیار فاصله داریم چرا که در این انجمن‌ها در زمینه نقد ادبی شعر قدمی برنداشته ایم، شعرها بیشتر احساسی بوده و قابل نقد نیست.
سکاک ادامه داد: با برگزاری جلسات نقد باید به تقویت شعر قزوین کمک کنیم، همچنین با تشکیل جلسات همفکری و ارتباط رو در رو در زمینه رشد شعرا قدم برداریم.
وی با اشاره به نقش گروه‌های سرود و شعر در پیشبرد انقلاب در دهه ۵۰ توضیح داد: سروده‌های قیصرامین پور، مهرداد اوستا، موسوی گرمارودی، مهدی اخوان ثالث اذهان و قلب‌ها را برای قیام و انقلاب اسلامی آماده کرد.
این شاعر قزوینی ادامه داد: امروز باید با سرودن شعرهای پرمحتوی و تشکیل گروه سرود که مطابق ذائقه نسل جوان است معارف دینی و ارزش‌های فرهنگی را با زبان نرم شعر در جامعه رواج داد.
وی با اشاره جایگاه مطالعه و تحقیق در بین شاعران توضیح داد: ادبیات امروز تشنه مظلومیت نیست، نباید برای تاثیر در مخاطب به بیان غلو روی آورد، بلکه در کنار مظلومیت باید با زبان حماسه به رشادت‌های اهل بیت(ع) نیز پرداخته شود.
سکاک با اشاره به کرامت ویژه اهل بیت (ع) به شعرای آیینی گفت: اگرچه به عنوان شاعر از ائمه اطهار کرامت‌های فراوانی دیده ام، اما معتقدم همین که انسان خودش را منتسب به این فضا می‌داند خودش از کرامات و عنایات اهل بیت(ع) است.
وی در پاسخ به این سوال که اگر توفیق حاصل شود در محضر امام حسین (ع) شعری بخوانید، کدام سروده خود را می خوانید، گفت:
میان خیمه ها پیچید بی شرمانه تا آتش
زمین و آسمان کربلا شد وصل با آتش
بهمراه عطش راه تو را از چار سو بستند
تمام سنگها، سرنيزه ها و زخم با آتش
تو در یک سوی میدان، اشتیاق دوست هم با تو
و در آن سوی دیگر لشکر و یک کربلا آتش
نمی پرسی چگونه خواهرت مردانه پیموده ست
مسیر خیمه تا گودال و از گودال تا آتش
و قطعا خط سیری از مدینه با خودش دارد
همان دستی که زد بر خیمه‌ی ال عبا آتش
چه می‌شد خشک می شد دست‌های فتنه‌ی مردم
همان‌هایی که می بردند سوی خیمه ها آتش
انتهای پیام/2001
